Peonie zwane są inaczej piwoniami występują w różnych regionach świata, charakteryzujących się klimatem umiarkowanym. Są w ponad trzydziestu gatunkach i ogromnej ilości odmian. Ich okres kwitnienia to przełom maja i czerwca. Peonia drzewiasta ma przepiękne, często mocno jaskrawe kwiaty. Bywa nazywana peonią krzewiastą. Może osiągać wysokość nawet 4 metry. Peonie uprawiane są jako rośliny ozdobne od 3 tysięcy lat. Zachwycano się nimi na Dalekim Wschodzie, a Chińczycy przypisywali nim właściwości lecznicze, choć peonię uważa się za roślinę trującą. W europejskich ogrodach pojawiły się dopiero w XVI stuleciu, a największą popularność zyskały w XIX wieku. Peonie są wielką ozdobą ogrodów. Mają zachwycające kwiaty i roztaczają cudowną woń. Nic dziwnego, że ich cudowny zapach można odnaleźć w wielu znakomitych perfumach. Olejek z piwonii uzyskiwany poprzez destylację jej kwiatowych płatków parą wodną, bywa bardzo ważnym komponentem zapachowym. Wpływa na subtelność i kobiecość aromatu. Świetnie współgra z innymi nutami zapachowymi.
Peonia drzewiasta i inne liczne gatunki peonii
Odmiany peonii mogą się mocno od siebie różnić. Różnicuje je między innymi:
- wzrost i wysokość pędów,
- wielkość i kolor płatków kwiatowych,
- rozkład płatków,
- czas kwitnienia.
Piwonie, czyli peonie mogą występować, jako:
- byliny,
- półkrzewy,
- krzewy.
Najpopularniejsze są piwonie w postaci bylin. Tu należy wyróżnić szczególnie:
- piwonie chińskie,
- piwonie lekarskie,
- botaniczne gatunki kolekcjonerskie, np. krymskie, odmienne, himalajskie.
Peonie bylinowe potrafią być w jednym miejscu nawet kilkadziesiąt lat, nie zanikają.
Wśród peonii chińskich można odnaleźć przeogromną ilość różnych odmian. Niektórzy mówią, że są ich nawet tysiące. Płatki piwonii chińskich mogą być: białe, jasnoróżowe, łososiowe, ciemnoróżowe, w różnych odcieniach czerwieni. Jest również wyhodowana odmiana o żółtych płatkach kwiatostanów. Ze względu na swą urodę czasami nazywana jest „różą bez kolców”. Znawcy przedmiotu wyróżniają między innymi takie grupy peonii chińskich, jak:
- peonie japońskie,
- peonie pojedyncze,
- peonie anemonowe,
- peonie pełne,
- peonie półpełne.
Peonia lekarska może występować jako dziko rosnąca w Europie Południowej i Środkowej. Jest trochę niższa od peonii chińskiej. Kwiaty peonii lekarskiej są pełne i półpełne. Mogą mieć barwę: białą, różową i czerwoną.
Piwonie bylinowe zanikają w czasie trwania zimy. a nowe pędy wypuszczają wiosną. Pod tym względem różnią się od peonii drzewiastych. Peonie drzewiaste rosną wolno. Mają zdrewniałe pędy. W naturze osiągają nawet wysokość około 4 metrów. Najczęściej spotyka się peonie drzewiaste o wysokości 1,5 – 2 metry. Jej kwiaty mogą mieć średnicę do 30 centymetrów.
Peonia drzewiasta – charakterystyka
Paeonia suffruticosa to łacińska nazwa peonii drzewiastej. Roslina pochodzi z Dalekiego Wschodu. Przede wszystkim jest uprawiana w Chinach, ale też w Japonii i Korei. Tam często przybiera formę rozłożystą. W klimacie europejskim bardziej przypomina krzak. Średnica krzewu może wynosić nawet 2 metry. Ma sztywne, zdrewniałe, rozgałęzione pędy o mocno powycinanych nieparzystopierzastymi liściach. Wiosną liście początkowo są zabarwione na bordowo lub czerwonawo, potem się zielenieją. Jesienią stają się żółte. Kwitnienie peonii drzewiastej przypada na styku wiosny i lata. Wielkie ciężkie kwiaty czynią peonię drzewiastą niezmiernie piękną i wręcz bajkowo malowniczą. Płatki kwiatów są falowane lub fryzowane.
Peonia drzewiasta – najbardziej znane odmiany i barwy kwiatów
Wyróżnia się wiele odmian peonii drzewiastej.
Najbardziej znane odmiany to:
- piwonia Delavaya,
- Rock’s Variety,
- Renkaku,
- Age of Gold,
- Reine Elisabeth,
- Er Qiao,
- Blanche de His,
- Imperial Concubine,
- Shima nishiki,
- Hakuo Jishi,
- Hanakisoi,
- Jin ge,,
- High Noon.
Kwiaty peonii drzewiastej są pojedyncze lub podwójne.
Są duże i pełne, o zróżnicowanych kolorach. Mogą być: białe, różowe (w różnych odcieniach i tonach), czerwone, bordowe, żółte, dwukolorowe .
Peonia drzewiasta – uprawa w polskich warunkach
Uprawa peonii drzewiastej jest możliwa w polskim klimacie. Musi mieć jednak zapewnione odpowiednie, dobre dla niej warunki. Na aklimatyzację roślina potrzebuje 2-3 lat.
Peonię drzewiastą można sadzić w czasie całego sezonu, choć najlepiej na przełomie sierpnia i września. Roślina preferuje miejsca nasłonecznione albo w półcieniu. Z pewnością miejsce musi być też osłonięte od wiatru. Kiedy ma dostęp do pełnego słońca peonia drzewiasta jest oblepiona kwieciem. W miejscu zacienionym ma zdecydowanie mniej kwiatów, ale kwitnienie trwa proporcjonalnie dłużej. Należy uwzględnić przyszłą wielkość rośliny, więc każda sadzonka powinna mieć przestrzeń wielkości przynajmniej metr na metr.
Najlepszym podłożem dla piwonii drzewiastej jest żyzna, próchnicza, o odczynie zasadowym, z dużą ilością składników mineralnych gleba. W tym wypadku sprawdzi się odkwaszony torf i nawożenie kompostem. Zasilanie peonii drzewiastej powinno być robione dwa razy do roku najlepiej obornikiem lub nawozem wolnodziałającym. Wskazane jest ściółkowanie. Kiedy latem nie ma wystarczającej ilości opadów, roślinę należy podlewać. Nie sprawdzi się podłoże piaszczyste, kwaśne, czy zbyt nawodnione. Najlepiej, by była to gleba gliniasta i żyzna. Kiedy gleba jest ciężka to najlepiej dodać piasku lub tak zwaną mąkę mineralną. Zbyt duża ilość próchnicy może spowodować choroby grzybowe. Niekorzystnie na roślinę wpłynie zbyt duża ilość traw i innych, takich jak: bambus, cis, forsycja. Odległość pomiędzy sadzonkami powinna wynosić 70-100 centymetrów.
Peonia drzewiasta nie lubi nadmiernego podlewania. Przy podlewaniu nie należy zmoczyć liści, bo może to spowodować powstanie szarej pleśni. Na taki stan chorobowy wpływa również gorąco i bardzo duża wilgotność. Chorobę charakteryzują powiędłe pędach i schnące pąki kwiatowe. Zaatakowane szarą pleśnią poszczególne części rośliny powinno się spryskać preparatem z gatunku fungicydów.
Młode rośliny należy chronić przed mrozem i należy je okrywać na zimę. Dorosłe okazy są odporne na ujemne temperatury.
Najlepiej, by sadzonki piwonii drzewiastej były szczepione. Wtedy jest gwarancja, że najpóźniej za 3 lata zakwitną. Wyhodowane z nasion sadzonki najprawdopodobniej zakwitną po wielu latach, a ich kwiaty będą słabsze i mniejsze. Należy je umieszczać na głębokości kilkunastu centymetrów, pod kątem 45 stopni. To będzie sprzyjać prawidłowemu ukorzenieniu i zabezpieczy roślinę przed wysychaniem. Zbyt głębokie sadzenie może skutkować brakiem kwitnienia.
Najlepiej nie przycinać peonii drzewiastej, tylko ograniczyć się do usuwania suchych, martwych gałązek. Należy pozbywać się suchych kwiatów. Co najwyżej można usuwać słabe, źle rokujące pędy. Takich cięć należy dokonywać, gdy roślina jest w czasie spoczynku, czyli zimą albo wczesną wiosną.
Niekorzystne dla piwonii drzewiastej jest przesadzanie i przesuszanie rośliny. Piwonie rzadko chorują. Czasami zdarza się szara pleść, mączniak czy rdza piwonii. Mogą je atakować szkodniki, takie jak węgorek chryzantemowiec, czy nicienie.
