Rabarbar ogrodowy, znany również pod nazwą botaniczną Rheum rhabarbarum, jest rośliną z rodziny rdestowatych (Polygonaceae). Jest to roślina wieloletnia, której charakterystyczne cechy obejmują duże liście i długie, mięsiste i zwykle czerwonawe łodygi.
Morfologia i rozmieszczenie
Rabarbar ogrodowy jest rośliną o imponującej posturze, dorastającą do 1-2 metrów wysokości. Liście są duże, sercowate, z wyraźnymi nerwacjami, pokryte owłosieniem. Łodygi, które są jadalne, są zwykle czerwone, choć mogą różnić się w zależności od odmiany.
Rabarbar pochodzi z Azji Środkowej, ale jest uprawiany na całym świecie, szczególnie w klimatach umiarkowanych. Zwykle sadzony jest dla swoich łodyg, które są zbierane na wiosnę i używane w kuchni.
Wymagania uprawowe
Rabarbar jest rośliną łatwą w uprawie i mało wymagającą. Preferuje stanowisko słoneczne, ale toleruje również półcień. Dobrze rośnie w glebie przepuszczalnej, bogatej w próchnicę, o odczynie od lekko kwasowego do lekko zasadowego. Wymaga regularnego nawożenia i podlewania, zwłaszcza w okresie wzrostu.
Zastosowanie
Łodygi rabarbaru są jadalne i są często używane w kuchni, zwłaszcza do deserów, takich jak placek z rabarbaru, dżemy, kompoty, a także w niektórych potrawach głównych. Są lekko kwaskowate i zazwyczaj wymagają dodatku cukru podczas gotowania.
Ważne jest, aby pamiętać, że liście rabarbaru są toksyczne i nie powinny być spożywane, ponieważ zawierają kwas szczawiowy, który może być szkodliwy dla ludzi.
Ciekawostki
Rabarbar jest rośliną o długiej historii użytkowania, zarówno jako roślina spożywcza, jak i lecznicza. W tradycyjnej medycynie chińskiej korzenie rabarbaru były używane do leczenia różnych dolegliwości, mimo że nie są one typowo jadalne w kuchni zachodniej.
Historia
Choć dzisiaj rabarbar jest znany głównie jako składnik kulinarny, przez wieki był ceniony przede wszystkim za swoje właściwości lecznicze. Został wprowadzony do Europy z Azji Środkowej około 400 lat temu. W starożytnej medycynie chińskiej korzeń rabarbaru był wykorzystywany już 2700 lat p.n.e.
Odmiany
Istnieje wiele odmian rabarbaru, które różnią się między sobą kolorem i smakiem łodyg. Niektóre popularne odmiany to 'Victoria’, która jest znana ze swoich dużych, zielonkawych łodyg, oraz 'Timperley Early’ i 'Raspberry Red’, które są cenione za intensywnie czerwone łodygi.
Propagacja
Rabarbar można rozmnażać przez podział korzeni wczesną wiosną lub jesienią. Każdy fragment powinien mieć co najmniej jedno oko wzrostu.
Zastosowania lecznicze
W medycynie tradycyjnej korzeń rabarbaru był używany do leczenia różnych dolegliwości, takich jak zaparcia, niestrawność i różne problemy żołądkowe. Zawiera związki zwane antrachinonami, które mają właściwości przeczyszczające. Warto jednak pamiętać, że dzisiejsza nauka nie potwierdza wszystkich tych zastosowań, a nadmierne spożycie korzenia rabarbaru może prowadzić do problemów zdrowotnych.
Znaczenie kulturalne
Rabarbar jest obecny w wielu kulturach na całym świecie. W Wielkiej Brytanii, na przykład, istnieje tradycja uprawy rabarbaru „przy świetle świec”, co prowadzi do miękkich, delikatnie słodkich łodyg. Ten specjalny typ rabarbaru, znany jako „rabarbar z Wakefield”, jest uważany za przysmak.
Przechowywanie
Łodygi rabarbaru mogą być przechowywane w lodówce do dwóch tygodni. Można je także mrozić – po umyciu i pokrojeniu, można je rozłożyć na tacy i zamrozić, a następnie przechowywać w zamkniętych pojemnikach.
Właściwości odżywcze
Rabarbar jest bogaty w witaminy C i K, a także zawiera ważne minerały, takie jak wapń, potas i magnez. Zawiera również błonnik, który jest korzystny dla zdrowia układu pokarmowego.
